Obecny Piersławek, na mapie wcześniej nosił nazwy Kleinort, który po wojnie stał się Sosnówką i obecnie Piersławkiem. Zacznę historię obiektu od samego początku tj. od 1883 roku, w którym owa leśniczówka została wybudowana. Jednak najważniejszą datą dla tego miejsca, a przede wszystkim dla Mazur jest 18 maja 1887 roku. Dzień urodzenia człowieka, któremu stworzono ową izbę pamięci. Syn leśnika wychowany w poszanowaniu lasu i taki klimat przekazywał słowem pisanym jako autor książek i nie tylko. Po sobie pozostawił dzieła, które dostępne źródła podają w bardzo różnych liczbach, gdyż Ernstów Wiechertów było dwóch. Jednak izba poświęcona jest twórcy "dzieci Jerominów" i na nim skupię opis. Pozostaje przytoczyć liczby z jego izby i tak wydane powieści w liczbie 13, nowele około 50, sztuki teatralne 4, tomy wspomnień w liczbie 3 oraz 40 baśni. Ze źródeł badaczy życiorysu dane o twórczości wyglądają następująco (zaznaczam, iż owe dane są sumą zebraną i potwierdzoną):
Autobiografia w liczbie 4
"Las i ludzie. Młodość" 1936 r.*P
"Las umarłych" 1945 r./ 1946 r.*P
"Moje życie. Moje czasy" 1949 r. *P
"Zapiski numeru 7188. Notatki i listy z pamiętnika" 1966 r.*
Powieści w liczbie 14
"Ucieczka" -wydana pod pseudonimem Ernst Barany Bjell- 1916 r.*
"Las" 1922 r.
"Wilkołak" 1924 r.*
"Niebieskie wzloty" 1925 r.*
"Sługa Boży Andreas Nyland" 1926 r.*
"Mała pasja" 1929 r.*P
"Każdy" 1931 r.*
"Służąca Jurgena Daskocila" 1932 r.*
"Egzotyczność" (napisane w 1932 r.) 1951 r.*
"Pani majorowa" 1934 r.*P,
"Proste życie" 1939 rP*,
"Dzieci Jerominów" Tom 1. 1945 r.*
"Dzieci Jerominów" Tom 2. 1947 r.*.
"Missa sine nomine" 1950 r.*P
Nowele w liczbie
"Srebrny samochód" 1928 r.
"Flet Pana" 1930 r.
"Nowela pasterska" 1935 r.*
"Shepherda" 1935 r.
"Rok święty. Pięć nowel" 1936 r.*
Bajki w liczbie
"Baśnie. W dwóch tomach" 1946/1947 r.*P
"Bajki" *P
Zapewne jest to najwierniejsza prawda. Wracając do obiektu muzealnego, jakim jest Izba Pamięci, miejsce czci wybitnego człowieka założono w 1996 roku, wówczas był to Piersławek. Wiadomo, iż otwarcie poprzedzono gruntownym remontem, tu na koszt nadleśnictwa. W tworzeniu owego dobra kulturalnego zaangażowani byli: Nadleśnictwo Strzałowo, a także Muzeum Warmii i Mazur z Olsztyna. Muszę przyznać, iż robi wrażenie. Na jednym podwórku znajduje się kilka budynków. Wszystkie należą do nadleśnictwa Strzałowo. Znajduje się tu budynek gospodarczy, budynek administracyjny i ten najważniejszy dla eksploratorów Izba Pamięci Ernsta Wiecherta. Mazury z niezliczonymi końcami świata, a w każdym z nich inna historyczna postać. Inny społecznik i działacz ludowy. Zazwyczaj byli to ludzie, którzy tu przyjechali, by dokonać, by zbadać, by opisać, lub zwyczajniej, z tęsknoty. Albo jeszcze zwyczajniej, człowiek, który tu urodził się i wychował. Postacie, które w znacznej mierze przybyły na Mazury, lecz nie ON. Ernst tu urodził się, żył i mieszkał. Tworzył. Wychowany przez leśników w wierze ewangelickiej tak zakorzenionej i dominującej właśnie w tym regionie. Wychowany tradycyjnie w poszanowaniu przyrody. Dla niego las był świętością, jak również miejscem niezwykłym. Obecnie pisząc cokolwiek o wspomnianym regionie, dominują powtarzające się nazwiska. Wiechert jest z jednym z nich. Wrażliwość tego człowieka przelana na papier... Szkoda, że nie można nabyć jego dzieł. Szkoda, że tylko "dzieci Jerominów" otrzymały trzecie życie w 2023 r. a co zresztą? Dokładnie tak, mało jest w języku polskim, większość wydano po niemiecku i jest ogólnie trudno dostępna. I tak naprawdę to jest istotą wpisu oraz izby poświęconej jednemu z ważniejszych mazurskich osobistości. Jak jest zaaranżowana i co skrywa, przedstawiają zdjęcia, ja dodam jeszcze co nieco znalezionego. Urodzony we wsi Kleinort Ernst Wiechert był autorem książek sławiących Mazury. Region, przyrodę i nieskomplikowane życie. Ukończył gimnazjum w Królewcu i tam też studiował na kierunkach: przyrodoznawstwo, filozofię i filologię germańską i angielską. Od roku 1956 na łamach "Warmii i Mazur" ukazywała się literatura niemiecka i rosyjska i tu drukowano fragmenty powieści Ernsta Wiecherta. Następnie w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wydano cztery powieści Wiecherta, a były to: "Las umarłych" w tłumaczeniu Edwarda Matuszewskiego, oraz w 1972 i 1986 roku "Dzieci Jerominów" w przekładzie Tadeusza Ostojskiego, i Jerzego Ptaszyńskiego. W latach 70/80 ukazały się jeszcze dwa wydania "Pani majorowej". Natomiast w 2001 roku dzięki wydawnictwu Borrussia ukazało się " Proste życie". Polecam wszystkim książki autora i muzeum to Moje Miejsce Na Mapie*. Polecam tym małym i dużym, przecież ktoś musi odpowiadać na pytania.
Informacja od Nadleśnictwa: Od 01.04.2024 r. zwiedzanie Izby będzie możliwe wyłącznie po wcześniejszym uzgodnieniu terminu z pracownikiem Nadleśnictwa Strzałowo:
* -potwierdzone; P-polska wersja.
* Dane według Stanisława Archemczyka.
* Moje Miejsce Na Mapie- jest najwyższą notą.
JUŻ WKRÓTCE
Komentarze
Proszę poprawić nazwisko "JEROMIN", nie "Jeronim".
Pozdrawiam 🙂